به طور سنتی، شومیز زنانه نخی لباس هایی بدون آستین با اندام های تنگ و دامن های کامل و پهن هستند.
لباس های مجلسی اغلب بسیار مفصل هستند و برای رسمی ترین مراسم پوشیده می شوند. سیلوئت لباس مجلسی یک مدل لباس عروس محبوب است. به دلیل ارتباط این سیلوئت با شخصیت های دیزنی، لباس مجلسی به عنوان لباس شاهزاده خانم نیز شناخته می شود.
لباس بانداژ در اواخر دهه 1990، درست پس از ایجاد آن توسط Herve Leroux، که بعداً به Herve Leger تبدیل شد، ظاهری داغ بود. ستارگان سکسی مانند سیندی کرافورد لباس‌های بانداژی محکم و چسبناک می‌پوشیدند که به این دلیل نامگذاری شده‌اند که شبیه باندهایی هستند که دور بدن پیچیده شده‌اند.
اما این لباس در دهه 2000 دوباره در صحنه سبک منفجر شد و بدن ستاره های بزرگی مانند لیندسی لوهان، کریستن استوارت و کیت وینسلت را در آغوش گرفت. طراحان لباس بانداژ را در این زمان به سطح بالاتری رساندند و علاوه بر طرح‌های کوتاه استاندارد، سبک‌های تمام قد را ایجاد کردند.
لباس باردو می تواند هر قد و هر مدلی از کمر داشته باشد. می تواند بدون آستین یا آستین بلند باشد.
لباس باردو تقریباً می تواند هر مدلی باشد، به شرطی که دارای یک ویژگی باشد که آن را به باردو تبدیل می کند: بیرون از شانه است. یقه ی باز و بدون شانه باردو این نام را در دهه 1950 به لطف ستاره سینما بریژیت باردو انتخاب کرد. او اغلب این استایل را می پوشید و ظاهر لباس های بیرون از شانه را محبوب می کرد.
هر لباسی که بیرون از شانه باشد، لباس باردو است، اگرچه ممکن است بسیاری از انواع لباس های دیگر نیز باشد.
آستین های زنگوله ای یا آستین های گشاد یک سبک قدیمی است. این ظاهر حداقل به دهه 700 ژاپن بازمی‌گردد، زمانی که آستین‌های گشاد چشمگیر طرح‌های کیمونو آن روز را تکمیل کردند.
آستین های زنگی شاید بیشتر با دوران قرون وسطی مرتبط هستند، زمانی که آستین های گشاد بخش بزرگی از مد بودند.
خاندان سلطنتی بزرگترین و زیباترین آستین های زنگوله ای را به عنوان نمادی از ثروت و رتبه خود می پوشیدند. آستین ها اغلب با خز تراشیده می شدند تا به ظاهر مجلل آن ها اضافه شود.
