رفتن به کلاس با لباس خواب زنانه راحت تر از لباس پوشیدن است. پوشیدن PJ در طول روز پاسخی ضروری به برنامه مالیاتی او بود که به طرز افراطی باعث می شد صبح به کلاس برود. پس از آن مصیبت، زمانی که او با بازی بسکتبال بهبود یافت، «ساعت 7 یا 8 شب بود. و سپس باید تکالیف را انجام دهم.»
به طور طبیعی، او “فرسوده” بود. پوشیدن لباس صبح روز بعد فقط «یک چیز دیگر است که باید برای آن زودتر از خواب بیدار شوم»، همه اینها معنای جدیدی به این پرسش قدیمی می دهد، «با آن لباس خوابیدی؟»
دانشجوی سال اول ما تنها نیست. یکی از همفکران اصلی انگلیسی خود را به‌عنوان «مردی که زیاد لباس خواب می‌پوشد» توصیف می‌کند.
طبق گزارش آسوشیتدپرس، آنها تنها دو نفر از همتایان خود هستند که از «لباس راحتی» استفاده می‌کنند، بنابراین «دیگر مجبور نیستند برای مواجهه با روز لباس بپوشند». ناظران روشن فکر این پدیده را “قابل درک” می دانند.
آنها پوشیدن لباس خواب در تمام روز را به عنوان “روشی برای گذراندن دوران کودکی و بزرگسالی” ستایش می کنند تا “نباید از پتوی امنیتی خود بزرگتر شوید.”
اگر نگران این هستید که ما نسلی از رهبران آینده را پرورش می‌دهیم که نمی‌توانند و نمی‌خواهند دوران کودکی یا پتوهای امنیتی‌شان را رها کنند، هر روشنفکر لباس‌خواب‌پوشی از باب اسفنجی یا «بچه اردک‌ها» حمایت نمی‌کند. برخی “الگوهای چهارخانه محافظه کارانه تر” را ترجیح می دهند.
این یک تسکین واقعی است.
با توجه به اینکه ما در مورد دمپایی‌های فلانل و دمپایی‌های پف‌دار بزرگ با سر شخصیت‌های کارتونی صحبت می‌کنیم، نمی‌توان با اطمینان گفت که آیا این گرایش از پیش‌دبستانی سرچشمه گرفته و به سمت بالا حرکت کرده است یا در سطح دانشگاه قبل از فیلتر کردن.
در هر صورت، لباس خواب در حال تبدیل شدن به یک موضوع در مدارس دولتی است، که بنا بر گزارش ها به اندازه موسسات آموزش عالی کشور موضع «لیبرالی» ندارند.
