گل گاو زبان شاهسوند به عنوان منابع دامی قابل توجهی در مناطق دورافتاده در عمل اتنوتریناری بسیار مورد استفاده قرار می گیرند.
هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوه‌های دارویی اتنووترین در سه جامعه مختلف و بحث در مورد اجماع بین فرهنگی در مورد استفاده از گیاهان دارویی برای درمان حیوانات است. بررسی میدانی توسط دامپزشکان منطقه در فصول مختلف رشد گیاهان انجام شد.
در مجموع 83 مطلع از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با حضور کارشناسان دانش سنتی در 21 محله از سه منطقه مصاحبه شدند.
یافته‌های این مطالعه از طریق فاکتورهای اجماع اطلاع‌رسان برای شناسایی اطلاعات همگن ارائه‌شده توسط خبرچین‌ها به صورت کمی تحلیل شد.
علاوه بر این، اجماع بین فرهنگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و داده های ثبت شده در نمودارهای جدول بندی شده و ون نمایش داده شد. به طور خاص، 59 گونه از گیاهان در تجزیه و تحلیل مقایسه ثبت شد.
از این میان، 32 گونه گیاهی در جامعه پشتو ثبت شد، در حالی که جوامع پنجابی و سراکایی به ترتیب 9 و 4 گونه گیاهی را به نمایش گذاشتند.
در حالی که تجزیه و تحلیل متقابل فرهنگی 14 گیاه دارویی را نشان داد که معمولاً توسط سه جامعه قومی مختلف مورد استفاده قرار می‌گرفتند، که حاکی از اجماع کم بین منطقه‌ای در رابطه با شیوه‌های گیاه‌پزشکی قومیتی گیاهان دارویی بود.
مطالعه حاضر نشان داد که جوامع و اقوام مختلف با اشتراک برخی از دانش سنتی و رویکردهای بین فرهنگی از کاربردهای سنتی گیاهان علیه بیماری‌های دام گزارش شده‌اند.
بنابراین، یافته‌های کنونی فرصت‌هایی برای بررسی دقیق گیاهان برای کشف منابع دارویی جدید برای انسان‌ها و حیوانات است.
از زمان وجود بشر، سیستم های طبیعی محصولات گیاهی منبع قابل دوام مداومی از دارو را ارائه کرده اند و کاربردهای آنها از طریق استفاده از داروهای سنتی حفظ شده است جمعیت های انسانی سنتی به ثروت طبیعی گسترده ای از گونه های گیاهی و جانوری دسترسی دارند.
گیاهان دارویی به عنوان منبع دارویی در همه فرهنگ‌های قومی مورد استفاده قرار گرفته‌اند محصولات گیاهی نه تنها برای اهداف پزشکی برای درمان بیماری های انسانی استفاده می شوند، بلکه این محصولات می توانند برای درمان بیماری های دام نیز استفاده شوند.
